Krzysztof Lubczyński stał się – czy zamierzał to, czy nie – kronikarzem pewnego czasu kultury, pewnej epoki, ciągle jeszcze obecnej przez postaci, które ją zaludniają, lub też odeszłej, bo niektórych bohaterów jego książki już wśród nas nie ma. Ale i żyjący, i ci zmarli dają świadectwo czasom, w których żyli, rzeczywistości kulturalnej, w której działali, a którą niejednokrotnie przez swoje dzieła i postawy tworzyli. Książka Lubczyńskiego jest więc dokumentem ważnym dla tych, którzy tamte czasy zachowali w żywej pamięci, i dla tych, którzy chcą ją poznać i zrozumieć – bez ideowych czy politycznych sympatii czy uprzedzeń.