W postzimnowojennej polityce Stanów Zjednoczonych można zaobserwować tzw. zintegrowane podejście regionalne. Charakteryzuje się ono wykorzystywaniem odmiennych środków i metod działania w różnych regionach. Z tego względu warto przedstawić założenia amerykańskiej polityki zagranicznej w okresie prezydentury G.W. Busha, uwzględniając jej aspekt regionalny, zwłaszcza wobec obszarów, które odgrywają strategiczne znaczenie z punktu widzenia interesów Waszyngtonu. Kluczowa pozostała niewątpliwie Europa jako partner polityczny i ekonomiczny, ale w szczególny sposób wzrosło znaczenie Azji Wschodniej jako najbardziej dynamicznie rozwijającego się regionu. Istotną rolę odgrywały też Bliski Wschód i Azja Południowa jako potencjalne źródła konfliktów. Zupełnie nowym zjawiskiem było zaangażowanie się Stanów Zjednoczonych w Azji Centralnej. Innymi słowy, trudno byłoby znaleźć region, którego Waszyngton nie postrzegałby jako istotnego.
(ze Wstępu)