Undivided to sztandarowy, międzynarodowy kwartet prowadzony przez Wacława Zimpla. Obok klarnecisty kwartet tworzy niezwykła sekcja rytmiczna: Klaus Kugel - jeden z najwybitniejszych muzyków europejskiej awangardy (współpracował m. in. z Bobo Stensonem czy Tomaszem Stańko) oraz Mark Tokar - wybitny ukraiński kontrabasista (nagrywa m. in. z Kenem Vandermarkiem, Yurijem Yaremchukiem, Stevem Swellem). Czwarta osoba to legenda wangardowej sceny - Bobby`ego Few, spadkobierca pianistyki Theloniousa Monka i Buda Powella. Amerykański pianista zapisał się w historii jazzu nowoczesnego, nagrywając niezapomniane płyty - jeszcze w latach 60-tych i 70-tych z takimi osobistościami jak Albert Ayler, Steve Lacy, Archie Shepp, Frank Wright. Pierwsza nagrana przez nich płyta ("Passion", Multikulti Project 2010) zebrała entuzjastyczne recenzje wśród krytyków z całego świata oraz "Honorable Mention" (wyróżnienie) przyznawane przez krytyków amerykańskich skupionych wokół All About Jazz - New York.

Nowa płyta zespołu Undivided, podobnie jak w "Pasji", konsekwentnie eksponuje sonorystyczne współbrzmienie, które zalewa słuchacza wielobarwnym pejzażem dźwiękowym. Efekt stopniowego nakładania się na siebie poszczególnych warstw dźwięków uzyskiwany jest przez narastające plamy tworzone w głosach perkusji, fortepianu, klarnetów oraz kontrabasu. Czynnikiem formotwórczym każdej z improwizacji jest wybrzmiewanie, wydobywanych w zawrotnych tempach, kaskad dźwiękowych w "okręconych" kierunkach. W pierwszej kompozycji "Hoping The Morning Say" masa dźwiękowa niesie się, wręcz rozpływa horyzontalnie. Tworzy ją przede wszystkim fortepianowy i perkusyjny szum, zaś temat podany jest w sekcji dętej. Bobby Few posługuje się rozwlekłymi glissandami i arpeggiami, ewokując efekt nieokreśloności wysokości dźwięków, w czym przypomina grę pianisty Matthew Shippa oraz Chrisa Abrahamsa, członka zespołu "The Neks". "Moves Between Clouds" cechuje ilustracyjność, dzięki czemu kompozycja silnie oddziałuje na wyobraźnię. Słuchacz może usłyszeć "zaokrąglone" kształty imitujące spokojne i łagodne dryfowanie chmur. "What A Big Quiet Noise" oparta jest na podobnej koncepcji jak rozpoczynająca płytę "Hoping The Morning Say". Utwór wyróżnia solówka Bobby`iego Few, który z niesamowitą ekspresją wydobywa rozległą "gamę klasterów", zapoczątkowując tym samym free jazzowe szaleństwo, które kontynuuje następnie Perry Robinson w duecie z Wacławem Wimplem, po nim zaś następuje wirtuozowska solówka Marka Tokara na kontrabasie. Ostatnią improwizację cechuje swoboda, eksponująca indywidualną kreatywność poszczególnych muzyków. Poprzednia płyta Undivided porównana została przez Mieczysława Burskiego do twórczości Johna Coltrane`a i myślę, że jest to dobre skojarzenie, oddające klimat jaki posiada najnowszy projekt zespołu. (Kasia Misiaczyk, multikultiproject.blogspot.com)