Ta obszerna historia Cesarstwa rzymskiego, obejmująca okres od 44 r. przed Chr. do 235 r. po Chr., spełnić ma trzy cele: opisać to, co działo się w administracji centralnej państwa i w otoczeniu cesarza; pokazać, jak wyglądało życie w Italii i w prowincjach, w miastach i na wsi, a także w obozach wojskowych; wreszcie – wyjaśnić wzajemne oddziaływanie tych, jakże różnych, światów.
Opowieść o najbardziej intrygującym okresie historii starożytnej toczy się w dwóch płaszczyznach: rozdziały nieparzyste zawierają chronologicznie uporządkowany obraz życia politycznego Rzymu od epoki Augusta po czasy Sewerów, rozdziały parzyste poświęcone są sytuacji panującej w Italii i w prowincjach. Sięgając do źródeł literackich i archeologicznych, autor przedstawia rzymską sztukę i architekturę, a także religię, edukację i prawo. Zwraca też uwagę czytelnika na dziedzictwo Cesarstwa rzymskiego, z którego czerpią państwa nowożytne, zwłaszcza w dziedzinach praktycznych, takich jak administracja, budowa dróg czy gospodarka wodna.