Siła dwudziestu historii opowiedzianych przez Italo Calvino tkwi w sposobie ukazywania drugiego, zdominowanego przez pory roku, rośliny i zwierzęta oblicza rosnącej metropolii. Aby je poznać, nie potrzeba sekretnej wiedzy oraz nadprzyrodzonych zdolności: wystarczy na ulicy stanąć (a nie przystanąć), schylić się i czemuś przyjrzeć (a nie coś omieść wzrokiem), przejść na piechotę (a nie przemknąć tramwajem), zawierzyć choć raz mylnej intuicji, która w zamgloną zimową noc każe wybrać drogę w lewo i mimo znaków zakazu przeskoczyć mur.