Trzeci tom felietonów zebranych Stefana Kisielewskiego zawiera teksty z lat 1976-1981 opublikowane poza zasięgiem cenzury w drugim obiegu oraz w paryskiej Kulturze. Początkowo felietony nie dopuszczone do druku w Tygodniku Powszechnym drukował u siebie Jerzy Giedroyc, z czasem Kisiel zaczął pisać teksty przeznaczone już tylko do Kultury. W niniejszym zbiorze Stefan Kisielewski jak napisał we wstępie Michał Szyszka to już w mniejszym stopniu prześmiewca, lecz w istocie osoba pisząca poważnie, o sprawach poważnych i arcypoważnych. Kisiel inspirację oraz tematy do pisania czerpał ze świata politycznego oraz artystycznego, jak sam pisał: Sztuka i polityka, polityka i sztuka mój Boże! Pierwsze przeszkadza drugiemu, drugie przeszkadza pierwszemu, a jednak zawsze jakoś tam się wokół siebie kręcą.Był znakomitym felietonistą Tygodnika Powszechnego, przez długie lata pokazywał absurdy rzeczywistości komunistycznej i w jakimś przynajmniej stopniu wytrącał inteligencję polską z grożącego jej stanu odrętwienia. Pod tym względem zasługi Kisiela są tak ogromne, że moim zdaniem obowiązkiem Polaków jest wystawić mu pomnik.Gustaw Herling-Grudziński Stefan Kisielewski (19111991) pisarz, kompozytor, krytyk muzyczny, publicysta, nazywany pierwszym felietonistą Rzeczypospolitej. Przez 45 lat publikował felietony w Tygodniku Powszechnym, podpisując się po prostu: Kisiel. W latach 19571965 był posłem na Sejm PRL z ramienia koła poselskiego Znak (obok Tadeusza Mazowieckiego, Jerzego Zawieyskiego oraz Stanisława Stommy). Był autorem m.in. powieści: Sprzysiężenie, Zbrodnia w dzielnicy północnej, Widziane z góry; szkiców muzycznych: Gwiazdozbiór muzyczny; zbiorów felietonów: Rzeczy małe, 100 razy głową w ścianę, Materii pomieszanie; oraz najsłynniejszych: Abecadła Kisiela i Dzienników. W 1990 roku ustanowił nagrodę swojego imienia (Nagroda Kisiela), która przyznawana jest do dziś (wśród laureatów m.in.: Władysław Bartoszewski, Jerzy Waldorff, Jerzy Giedroyc, ks. Józef Tischner, Lech Wałęsa, Stanisław Tym, Jan Nowak-Jeziorański).