Zredagowany przez Liliannę Bieszczad tom ukazuje się w odpowiednim momencie. Od kilku już lat toczy się w polskiej humanistyce bardzo żywa dyskusja na temat tzw. zwrotu performatywnego i zapoczątkowanej przez ten zwrot estetyki performatywnej. O zwrocie performatywnym na konferencji kulturoznawczej Perspektywy badań nad kulturą (Łódź 2006) mówiła Anna Zeidler-Janiszewska. Kilka lat temu ukazał się polski przekład książki Eriki Fischer-Lichte Estetyka performatywności (2008), a także fundamentalne dla performatyki pozycje Richarda Schechnera (Performatyka, 2006), Marvina Carlsona (Performans, 2007) i Jona McKenziego (Performuj albo, 2011). Opracowany przez Liliannę Bieszczad tom zbiera wypowiedzi polskich autorów na temat performatyki, przygotowane na konferencję Estetyka sztuk per formatywnych (Kraków-Przegorzały 2012). Pokazuje, że polscy badacze uczestniczą w aktualnych debatach, i jest znakomitym uzupełnieniem dostępnej w Polsce obcojęzycznej literatury. [] Całość przynosi wiele ciekawego, pobudzającego do przemyśleń materiału. Jestem przekonany, że książka będzie dobrze służyła studentom wielu kierunków humanistycznych, takich jak historia sztuki, muzykologia czy kulturoznawstwo, a także przyczyni się do rozwiania wątpliwości co do tego, że performatyka i performatywność to kolejny, obok interaktywności, intermedialności czy partycypacyjności, modny termin współczesnej humanistyki. Z recenzji prof. dra hab. Grzegorza Dziamskieg