Biblijne studium na temat leczenia najgłębszych ran. Zamrożony ból jest związany z traumą. Chodzi tutaj o ból, który rozwija się w czasie długotrwałej traumy wywołanej poważną, emocjonalną, w tym seksualną, przemocą, jakimś brutalnym potraktowaniem przez innych, wypadkiem samochodowym, utratą kogoś z bliskich, ciężką chorobą i jej stłumieniem, bądź to przez jednostkę, bądź przez zbiorowość. Trauma nie ogranicza się do osobistych okoliczności, w których znajduje się jednostka, ale rozciąga się na całe regiony i narody. Nagła trauma sprawia, że pewne funkcje naszego mózgu zostają na jakiś czas zatrzymane. Doświadczamy szoku i traumy. Istnieje i taka możliwość, że z powodu szoku, który wywołuje zmiany w mózgu, zamrożeniu ulegają także nasze władze fizyczne i emocjonalne. Możemy wówczas powiedzieć, że ofiary ulegają wewnętrznemu zamrożeniu. Jednak prędzej, czy później ich ukryty i wyparty ból (złość, smutek, depresja, strach) dadzą o sobie znać. Ból pozostawiony samemu sobie, nie ważne jaki, wyjdzie w końcu na wierzch pod wpływem jakiegoś nagłego, niespodziewanego wypadku, który poruszy w danej jednostce jej czułą strunę. Jest to moment konfrontacji i prawdy. Jest to moment działania. Nie mamy wyboru, musimy zająć się ujawnionym zamrożonym bólem. By uśmierzyć jakoś swój ból niektórzy mówią, że krwawią wewnętrznie oddają się seksualnym ekscesom, obżarstwu, zakupoholizmowi lub pracoholizmowi, mając nadzieję, że zneutralizują w ten sposób swoje emocjonalne zawirowania, swój fizyczny ból. Są też ludzie, którzy wolą walkę. Zachowują się agresywnie, stosując czasem przemoc (grupy protestu, chuligani itp.) i zawsze są przeciw komuś lub przeciw czemuś. Walczą z autorytetami, tworzą grupy nacisku i wiążą się ruchami alternatywnymi i antyspołecznymi. Trzecia kategoria jest najmniej znana. Chodzi o ludzi, którzy zamarzają od środka. W tej książce skoncentrujemy się właśnie na nich.