Pomieszczone tu eseje krążą wokół jednego słowa: esse, , sein, być I potykają się na progu partykuły przeczącej nie, która wzbrania dostępu do zagadki bycia. Wzbrania, udostępniając Udostępnia, wzbraniając I tak. I nie. Odpowiedź byłaby nie-tak-tem. Taktowne jest pytanie. Podzielam pełne irytacji i rezygnacji zdziwienie Czesława Miłosza: I po co zapisano stronice, tony, katedry stronic [], jeżeli nie dodały nic do tego dźwięku: jest. Po nic. I dlatego ohne Warum dokładam niewypaloną do cna cegiełkę do katedry stronic, stroniczkę ze znaczkiem zapytania. I tak Nic nie wzruszy tego dźwięku