LIVIO MELINA – włoski duchowny i teolog, urodzony w 1952 r. w Adrii (Rovigo, Włochy). Ukończył studia na Uniwersytecie w Padwie, na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie oraz na Uniwersytecie La­terańskim, uzyskując kolejno magisterium z filozofii, licencjat z teolo­gii moralnej oraz doktorat z teologii. Od 1991 r. wykłada w Papieskim Instytucie Studiów nad Małżeństwem i Rodziną im. Jana Pawła II, a od 2006 r. pełni funkcję rektora tego Instytutu. W 2007 r. został członkiem Papieskiej Akademii Teologicznej. Jest dyrektorem naukowym czasopi­sma „Anthropotes”, członkiem komitetu doradczego międzynarodowe­go czasopisma teologicznego „Communio”, a także współpracownikiem wielu włoskich i zagranicznych czasopism (m.in. „The Thomist”, „La Scu­ola Cattolica”, „Medicina e Morale”, „La Società”, „Il Nuovo Aeropago”). Autor licznych publikacji, wśród których: La conoscenza morale. Linee di riflessione sul Commento di san Tommaso all’Etica Nicomachea (Roma 1987), Morale: tra crisi e rinnovamento. Gli assoluti morali, l’opzione fon­damentale, la formazione della coscienza (Milano 1993), Corso di bio­etica. Il Vangelo della vita (Casale Monferrato, 1996), Cristo e il dinami­smo dell’agire. Linee di rinnovamento della teologia morale fondamentale (Roma 2001), Per una cultura della famiglia: il linguaggio dell’amore (Venezia 2006), L’azione: epifania dell’amore. La morale Cristiana oltre il moralismo e l’antimoralismo (Siena 2008), Imparare ad amare alla scuola di Giovanni Paolo II e di Benedetto XVI (Siena 2009), Building a Culture of the Family: the Language of Love (New York 2011), La roccia e la casa. Socialità, bene comune e famiglia (San Paolo Edizioni, 2013).