„Nie chodzi bowiem o to, aby etyka cnót wskazywała lekarzowi, co powinien czynić, a czego nie powinien, lub co mu wolno, a czego nie wolno ze względu na dobro pacjenta, lecz aby wskazywała mu, że warto wziąć odpowiedzialność za własny rozwój moralny i odpowiednio pracować nad swoim charakterem, aby móc stawać się coraz lepszym moralnie i być coraz bardziej spełnionym zawodowo. A to właśnie, wprawdzie wtórnie, ale za to prawdziwie służy dobru samych pacjentów. Człowiek świadomy swojej własnej moralnej odpowiedzialności, troszczący się o własny rozwój i kształtujący odpowiednie dla swojej profesji cnoty etyczne będzie lepszym gwarantem troski o dobro i interesy pacjenta niż jakiekolwiek normy spisane w ustawie czy kodeksie etycznym”. * Marek Olejniczak* – filozof, etyk, adiunkt w Zakładzie Etyki Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, zajmuje się dydaktyką filozofii i etyki medycznej; członek Polskiego Towarzystwa Bioetycznego, Polskiego Towarzystwa Etycznego oraz Pomorskiego Towarzystwa Filozoficzno-Teologicznego; autor wielu publikacji z zakresu filozofii teoretycznej, etyki i bioetyki, m.in. książki /Wolność miłości. Ontologia osoby ludzkiej w koncepcjach Edyty Stein i Karola Wojtyły/ (2010), będącej pogłębionym studium z zakresu personalizmu chrześcijańskiego; żonaty, ojciec czterech synów.