Książka Polityczność podmiotu jest pierwszą na polskim rynku próbą systematycznej analizy wpływu, jaki na rozumienie podmiotowości politycznej wywarł zwrot językowy jeden z najważniejszych przełomów teoretycznych we współczesnej humanistyce. Wbrew ciągle dominującemu w analizach zjawisk politycznych ujęciu liberalnemu, autor uznał podmiot za konstrukt, który nieuchronnie zapośredniczony jest w języku. Proponując oryginalną koncepcję polityki jako praktyki emancypacyjnej, starał się równocześnie określić warunki, jakie podmiot musi spełnić, aby zasadnie określać go mianem politycznego. Praca krytycznie omawia zarówno stanowiska podkreślające konsensualny potencjał języka (Jürgen Habermas), jak i te, które widzą w nim głównie siłę antagonizującą (Ernesto Laclau i Chantal Mouffe). Problematyzując ich zwyczajową opozycyjność, autor wysuwa koncepcję alternatywną, dostrzegającą w świecie języka zarówno zagrożenie, jak i szansę dla politycznego sprawstwa.