Zawsze wielbić i chwalić Boga! Te słowa z ust Służebnicy Bożej Marii Teresy od św. Józefa, skierowane krótko przed śmiercią do jej sióstr, można uznać za podsumowanie jej nauki, życia i misji w Kościele i świecie. Poprzez kontemplację Najświętszego Serca Jezusa wzrastała ona w miłości Boga i bliźniego aż do heroizmu i przelewała tą miłość w dziełach miłosierdzia dla ludzi opuszczonych i biednych.
Autobiografia Matki Marii Teresy jest wyjątkowym dokumentem. Opisuje jej przejście z Kościoła Ewangelicko-Luterańskiego do Kościoła Katolickiego, powołanie do życia nowego zgromadzenia zakonnego, które patrząc z perspektywy czasu dokonało się niemal błyska- wicznie, i wreszcie, okupiony wieloma przeciwnościami i zmaganiem z niepewnością, sukces dzieła.
Ta książka stała się prawdziwą autobiografią, właśnie dlatego, że nigdy autobiografią być nie miała. Autorka opowiada nam o tym, jak była prowadzona przez Boga począwszy od najmłodszych lat. Być może pragnęlibyśmy rozpoznać psychologiczne źródło oraz rozwój jej niemal instynktownego katolicyzmu, gdyż tak było to postrzegane przez jej własną rodzinę. Podobnie chcielibyśmy poznać założenie oraz konkretną wizję tego, do czego czuła się zaproszona przez Boga na poszczególnych etapach jej rozwoju, który zmierzał do powołania zgromadzenia zakonnego poświęconego posłudze ubogim.
Nie można powstrzymać się od zachwytu nad jej autentyczną pokorą i szacunkiem wobec przełożonych Kościoła i równie silną wolą realizo- wania tego, czego jak rozumiała Bóg od niej oczekuje. Zasadniczo, nigdy nie wątpiła, że Bóg ma względem jej życia jakiś plan.
(Arcybiskup Toronto Kardynał Alojzy Ambrozik)