Ciekawa i wyjątkowo aktualna polemiczna książka Tadeusza Boya Żeleńskiego. Ze wstępu: Po którymś moim niedzielnym felietonie pewien znajomy, spotkawszy mnie, zapytał: ?Czy bardzo panu nawymyślano? ? Nie bardzo ? odrzekłem; ot, wszystkiego jedno pismo zaczepiło mnie i to dosyć miękko. ? Cóż panu napisali? ? Że powinno się mnie postawić pod pręgierzem? ? To pan nazywa miękko? No, to pan jest wymagający?? Wzdrygnąłem się, jakbym na nowo usłyszał. Prawda! Ależ to jest najcięższa zniewaga, jaką można komuś powiedzieć. ?Pręgierz?, pod którym stawiało się złoczyńców i nierządnice? W istocie, to nie jest tak ?miękko?? I zadumałem się nad straszliwym zużyciem słów w epoce, w której żyjemy. To zaczyna być niebezpieczne. [...] Wyzwisko musi być obrazowe, niesłychane, trzeba nim umieć żonglować, podbijać je jak wolant. Słowem, wymyślanie ? aby je ktoś zauważył ? musi być twórcze. Dziś, aby kogoś zwymyślać, trzeba być artystą słowa. Ciężkie słowo musi frapować, musi bawić, elektryzować. Ten kto je tworzy, musi je tworzyć w radości, w upojeniu. Inaczej nic nie osiągniecie