Ta historia zmagań z niewiedzą i podwójnymi standardami zaczyna się pod koniec XIX wieku, kiedy mężczyźni uczyli się seksu od prostytutek, a powszechność wstydliwych chorób była tajemnicą poliszynela.

Jest to pierwsza krytyczna praca o polskim wychowaniu seksualnym w XX wieku. Dowiemy się z niej, jak to się stało, że nagle na początku stulecia bocian przestał podrzucać dzieci, a opowieści o kwiatkach i pszczółkach już nie wystarczały dorastającym dziewczętom i chłopcom. Poznamy kobiety i mężczyzn, którzy mieli odwagę zmienić to, jak pisano o seksie.

Zrozumiemy, co wspólnego z pożyciem ma obserwacja łosi. Zajrzymy do podręcznika szkolnego, który komuniści skazali na przemiał, by nie urazić wiernych, i zobaczymy, że nie wszystkie spiżowe postaci polskiej seksuologii zasługują na bezkrytyczny kult. Wreszcie usłyszymy ludowe pieśni dostarczające więcej informacji niż postępowe poradniki.

Agnieszka Kościańska bierze pod lupę ponad sto lat uświadamiania (a także umoralniania, zawstydzania, ogłupiania) chłopców i dziewcząt. Gdyby uznać, że takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży (seksualne) chowanie, to możemy się tylko złapać za głowę i płakać. Seks w Polsce to żadna przyjemność, tylko sprawa polityczna, a nawet narodowa. Oświecająca, fascynująca lektura – rączki na kołderkę i czytać! - Paulina Reiter