Fantazmaty Leśmiana, Schulza i Kantora wykazują podobieństwa wprost zadziwiające. Pojmowanie śmierci jako procesu, wyobrażenie płynności bytu, ontologicznego rozchwiania" zjawisk, heretyckie marzenie o powieleniu boskiego aktu kreacji, fantazmat człowieka-manekina, wszechobecne postaci sobowtórowe, okaleczone i kalekujące", powracające i rozpraszające się nieustannie klisze pamięci", nobilitacja tandety", biednych przedmiotów" i realności najniższej rangi" - to cechy, które pozwalają umieścić Leśmiana, Schulza i Kantora po stronie Bachelardowskiej ontologii rozproszonej".