Działania nieregularne są znane w świecie pod różnymi nazwami i były wykorzystywane w działaniach zbrojnych od zarania tworzenia się cywilizacji. Są one formą walki zbrojnej (obok drugiej - działań regularnych), która stanowi połowę sztuki wojennej. I kiedy je wykorzystywano w strategii obronnej państwa stanowiły niezwykle skuteczny środek poskramiania agresji sąsiadów na Polskę lub przyczyniały się do ich wyparcia z ziem RP. Obecnie są również elementem na tyle ważnym strategicznie, iż tworzy się do ich wykorzystania Wojska Specjalne, ale ich niezwykła użyteczność zawiera się także w poskramianiu tych sił agresji, które wobec obrońców dysponują ogromną przewagą technologiczną. Stąd nowoczesna strategia wojskowa coraz częściej sięga do ich wykorzystania, bo się sprawdzają w działaniach kinetycznych terytorialnych (lokalnych) struktur wojsk (powszechnej Obrony Terytorialnej), gdyż są tanie i proste w wykonaniu, a prowadzone powszechne nie do pokonania. Zatem powinny znaleźć swoje miejsce w polskiej strategii obronnej, gdyż po najniższych kosztach gwarantować mogą bezpieczeństwo RP.