Książka jest wyrazem obserwacji i doświadczeń autora zarówno z praktyki lekarskiej, jak i licznych obszarów życia społecznego w których uczestniczył, jako człowiek o wielu zainteresowaniach. Więcej jest w niej znaków zapytania niż odpowiedzi, chociaż i takie się zdążają. Mimo to, każdy z czytelników znajdzie sobie obszar, który zadziała na niego jak klucz i pomoże w rozwiązaniu swojej sytuacji. Jest to dopiero pierwsza część, ale zdradzająca sposób myślenia autora. Jest też próba spojrzenia na uzależnienia, jako proces naturalny w życiu człowieka. Dlatego dzieli on je na pozytywne i negatywne. Sieć uzależnień pozytywnych przenika nie tylko każdego z nas, ale cale społeczeństwo m.in. jest to sieć powiązań rodzinnych, powiązań w pracy, w życiu prywatnym, w życiu społecznym. Z kolei uzależnienia negatywne powstają z uzależnień pozytywnych po przekroczeniu pewnych granic, ustalonych często przez obowiązujące zasady medyczne, prawne, religijne, a czasami przez najbliższą rodzinę i samego siebie. Przykładem mogą być internauci. Jeśli jest przekroczona pewna granica pracy przy komputerze mówimy ze ktoś jest uzależniony. Tylko pytanie brzmi kto ustala granicę? Podobnie jest w innych sprawach. Najczęściej ocenia tą sytuację najbliższa rodzina delikwenta, która najpierw po cichu wewnętrznie buntuje się przeciw temu zanim jawnie zamanifestuje. I to jest pierwszy znak przekraczania granicy przez człowieka. Później wpada w szranki definicji medycznych, prawnych i religijnych. Komplikacja tych procesów, zaowocowała chęcią do napisania książki, ale to nie znaczy, że znajdzie w tym dziele odpowiedź, gdyż nikt nie może być pewny swoich stwierdzeń i tego że założenia się potwierdzą.