Monografia jest relacją z przeprowadzonych przez Autorkę badań nad bardzo ważnymi aspektami funkcjonowania człowieka w warunkach izolacji penitencjarnej. Poczucie bezpieczeństwa i jego istotowy komponent, czyli zaufanie, jawią się bowiem jako elementy konstytuujące możliwość prowadzenia konstruktywnych oddziaływań resocjalizacyjnych. Wartością dodaną dla rozwoju penitencjarystyki jest skala przeprowadzonych badań sondażowych i ich oparcie o zaangażowanie licznej grupy doświadczonych funkcjonariuszy SW, co jest wskaźnikiem poznawczej rzetelności i wiarygodności uzyskanych wyników badań. Świadczą one pośrednio o otwartości środowiska profesjonalistów penitencjarnych na empiryczne eksploracje będącej ich udziałem przestrzeni instytucjonalnej.