Poezja Ingi Gaile to księga scenariuszy. Jej wiersze swobodnie poruszają się w czasoprzestrzeni, pytając z uporem pięciolatka: „A czemu?” oraz z rozwagą i nostalgią człowieka po przejściach: „Co by było, gdyby…?”. Mnożąc absurdy, brnąc w refreny, poetka obnaża schematyczność myślenia, uświadamia, jakimi koleinami porusza się nasz umysł. Z drugiej strony pokazuje rzeczywistość jako zagadkę, której nigdy nie rozwiążemy. Autorka Wielkanocy udowadnia, że świat można zbudować od podstaw jak domek z klocków, w oparciu o dowolny zestaw słów i skojarzeń. Że to, jak żyjemy, jest wyłącznie kwestią wyobraźni. Poezja i życie to ocean możliwości, po którym żeglujemy i w którym toniemy. Wiersze Ingi Gaile uczą nas samodzielnego ciosania łódek.