Poświęcona okresowi zaborów książka Grzegorza Kucharczyka przybliża te działania państwa pruskiego, których celem było zneutralizowanie polskiego przekazu kulturowego i utrwalenie wizerunku Rzeczpospolitej jako kraju bez historii, społecznie i gospodarczo zapóźnionego. Jej podział przedstawiano jako dziejową konieczność, zaś trwałe wcielenie do Prus, a następnie Rzeszy Niemieckiej – jako szansę na rozwój cywilizacyjny.
W długim dziewiętnastym stuleciu elity niemieckie rozwijały idee uzasadniające konieczność „pracy kulturowej” na Wschodzie. Grunt dla nich stanowiły wyobrażenie o pruskiej wyższości, mit kulturtregerstwa oraz głęboko już zakorzenione antypolskie stereotypy. Narracja o Polakach (czy szerzej: Słowianach) jako tych, których trzeba stale wychowywać, przewija się w niemieckim dyskursie politycznym oraz w literaturze i z czasem ewoluuje – w okresie Wielkiej Wojny przybierając już ton wyraźnie protekcjonalny, czy wręcz agresywny.

Długi kulturkampf… jest drugą pozycją w serii Narodowego Centrum Kultury poświęconej świadomym zabiegom dyfamacyjnym przeciwko Polsce prowadzonym przez państwa ościenne. Miały one służyć początkowo uzasadnieniu akcji rozbiorowej, rzekomo słusznych pretensji do polskich ziem, a następnie utrzymywaniu podziałowego status quo.