Przekład traktatu Sztuka wojny bezpośrednio z klasycznego języka chińskiego, stylizowany na piękną polszczyznę znaną z Trylogii Sienkiewicza. Traktat przełożył i opatrzył wyjaśnieniami Piotr Plebaniak, autor 36 forteli. Oprócz traktatu główną częścią książki są wizje ponad dwudziestu ekspertów i specjalistów, którzy opowiadają o swojej wizji wojny i konfliktów. Są to m.in. prof. Jerzy Bralczyk, prof. Witold Orłowski, płk Andrzej „Wodzu” Kruczyński, Naval, gen. Jarosław Kraszewski i wielu innych.

Dodatkiem do powyższych wizji jest wyciąg z innych chińskich traktatów militarnych oraz zbiór ponadczasowych maksym i spostrzeżeń nt. wojen i konfliktów, sformułowanych przez ludzi żyjących we wszystkich epokach.

W najgłębszym sensie wojna to konfrontacja dwóch ludzkich woli. Dlatego zawarty w tej książce nowy przekład traktatu Sztuka wojny, bezpośrednio z języka chińskiego, jest tylko punktem wyjścia, jedną z wielu wizji wojny. Trzymasz w rękach unikalne kompendium wiedzy o skutecznym działaniu. To zbiór maksym, spostrzeżeń starożytnych mistrzów i praktyków wojny oraz impresji i analiz współczesnych ekspertów. Ich wizje płynące z przeróżnych wycinków ludzkiego życia układają się w jedną wspólną wizję konfliktów. Życie jest nieustanną walką, a w ostatecznym rozrachunku orężem dającym przetrwanie okazuje się nie miecz, lecz myśl. A w tak rozumianej wojnie Percepcja jest wszystkim.

Inspiracje i wizje konfliktów oraz ludzkiej natury:
Współautorzy zostali poproszeni o teksty, po których przeczytaniu czytelnik ma wykrzyknąć: „O! Nie pomyślałem o tym w ten sposób” lub „hm... teraz rozumiem świat lepiej!”.

Przewodnik dla samodoskonalenia:
Współautorzy prezentują kluczowe książki swojego dzieciństwa lub młodości. Książki te pomogły im zbudować zestaw środków i metod, które stosowali w procesie samodoskonalenia oraz uformowały ich wizję świata. Podpowiedziały, jak budować instrumenty odnoszenia sukcesów i wytrenować wolę do osiągania zamierzonych celów. Na kartach tej książki pokolenia współautorów starożytnych, a potem współcześni inspirują siebie nawzajem, a na koniec inspirują czytelnika. Trenują wyobraźnię, budują „przestrzeń decyzyjną”, wskazują prawidłowości rządzące biegiem spraw i zdarzeń. Każda z tych wytycznych to „ostatnie ogniwo długiego łańcucha myśli”.