Utwory św. Efrema i jego ucznia Jakuba z Sarug zaliczamy do poezji syryjskiej. Jest to poezja głęboko zakorzeniona w Biblii, ponieważ w tym czasie uważano, że tajemnicy niepojętego Boga nie da się wyrazić za pomocą  pojęć, a tylko dzięki obrazom biblijnym wyjaśnianym alegorycznie lub symbolami i skojarzeniami. Jest to poezja zadziwienia nad  Wcieleniem Syna Bożego, oraz nad dziewictwem i macierzyństwem Maryi, która przyczyniła się do rozwinięcia kultu Maryjnego w Kościele.