Izaak Babel wszedł do literatury rosyjskiej i światowej przede wszystkim jako autor Konarmii, która opowiada o kampanii bolszewickiej kawalerii przeciwko Polsce – ostatniej, desperackiej próbie eksportu rosyjskiej rewolucji do Europy Zachodniej.

Babel, jako korespondent gazety „Czerwony Kawalerzysta”, uczestniczył w pochodzie kozaków Siemiona Budionnego od maja do listopada 1920 roku – od wycofywania się wojska polskiego po niepowodzeniu utrzymania Kijowa, konkretnie od przejścia 1 Armii Konnej przez rzekę Zbrucz, do operacji w rejonie Zamościa i Lublina.

15 maja 1939 roku Izaak Babel został aresztowany przez NKWD. Oskarżony go o członkostwo w trockistowskiej organizacji terrorystycznej i szpiegostwo na rzecz zachodnich wywiadów, podczas śledztwa był torturowany, 26 stycznia 1940 roku został skazany na śmierć. Następnego dnia wyrok wykonano.