Biegłość, z jaką władcy epoki hellenistycznej posługiwali się propagandą sprawia, że zajmują oni wyjątkowe miejsce w historii propagandy, traktowanej jako jeden z procesów komunikacyjnych. Zanim słowo propaganda nabrało pejoratywnego znaczenia, to działania noszące wszelkie znamiona propagandy podejmowane były regularnie już od starożytności, a szczególnie efektywnie wykorzystywali ją władcy z dynastii Seleucydów. Epoka hellenistyczna to okres, w którym propaganda wykorzystywana była regularnie, zwłaszcza w życiu politycznym i publicznym, a pewne grupy ludzi, przede wszystkim dążących do zdobycia władzy, osiągnęły biegłość w wykorzystywaniu wielu jej form i narzędzi.
W rozdziale pierwszym opisane zostały narzędzia, jakie wykorzystywano do rozpowszechniania komunikatów propagandowych w epoce przedmedialnej, a także wiele miejsca poświecono omówieniu roli mediów masowych w doskonaleniu sztuki manipulowania zachowaniem i postawami odbiorców. Rozdział drugi zawiera opis narzędzi propagandy wykorzystywanych przez królów monarchii hellenistycznych, ze szczególnym naciskiem na te, jakie używane były przez potomków Seleukosa I Nikatora. Ostatni, trzeci rozdział, zawiera analizę tekstów biblijnych i pozabiblijnych pochodzących z tego okresu lub odnoszących się do niego, które mają wyraźnie propagandowy charakter.