Opowiadania wojenne to relacje, wspomnienia od wcielenia do szwadronu kawalerii 24 dywizji piechoty Armii Kraków na początku II wojny światowej, poprzez działalność w oddziałach Armii Krajowej w rzeszowskim obwodzie AK, pobyt w łagrze 283 NKWD w Stalinogorsku, II Korpusie Polskich Sił Zbrojnych we Włoszech, do powrotu po ujawnieniu się w roku 1947 z Londynu do Polski. Opowiadania mają charakter osobisty, dowiadujemy się dużo o losach rodziny, przyjaciół Profesora, ale jednocześnie autor często podejmuje się oceny poszczególnych wydarzeń ważnych dla historii Polski, Polaków, nie ferując jednak z góry określonych wyroków. Książka pisana jest językiem lekkim, pozbawionym patosu, ale jednocześnie oddającym atmosferę tamtych dni. Z recenzji: () Muszę przyznać, że w trakcie czytania kilka razy byłem mocno zaskoczony. Autor zdecydowanie nie uprawia hagiografii, co należy zaliczyć do zalet książki. Nie ma tam miejsca na bohaterstwo, a wojna nie jest romantyczna przygodą. Zamiast tego zobaczymy tam dezerterujących z pola walki albo panicznie przestraszonych polskich żołnierzy w 1939 roku, ucieczkę i wystawienie kolegów na pastwę Niemców przez jednego z dowódców AK, donosicielstwo, chamstwo i zwierzęcą walkę o przetrwanie, bez baczenia na współtowarzyszy niewoli, polskich więźniów w radzieckich gułagach. A z drugiej strony mamy nie takich złych Niemców, którzy czasami przymykali oczy na działalność partyzantki na swoim terenie, czy całkiem porządnych strażników w radzieckich obozach pracy. Nie jest tak, że Polacy zawsze są nieskazitelni, a okupanci to potwory. Jest to moim zdaniem największa zaleta książki. Prof. zw. dr hab. Jan Łopuski, nauczyciel akademicki, konsultant ubezpieczeniowy, autor ok. 230 publikacji, w tym ok. 30 książkowych jako autor i współautor, uczestnik międzynarodowych konferencji, współpracownik pism krajowych i zagra-nicznych: Le droit maritime francais i Revista Europea de Derecho de la Navegación Marítima y Aeronautica. W latach 1987-99 przewodniczący rządowej Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Morskiego, 1988-97 ekspert Państwowej Agencji Atomistyki w sprawach odpowiedzialności za szkody jądrowe.