Od powstania cyklu pisanego dla pokrzepienia serc" pozostaje Sienkiewicz niezmiennie atrakcyjny dla wielu czytelników skoro na co dzień spotyka się ludzi zafascynowanych Trylogią aktualnie czytaną lub słuchaną. Żywotności autora Quo vadis dowodzi też inspiracja, jakiej dostarcza jego dzieło współczesnym twórcom kultury - literatury, filmu, teatru, piosenki i kabaretu. Lepsze czy gorsze, wierne duchowi pierwowzorów albo pozostające z nim w twórczym, a nierzadko w koniunkturalnym (li tylko) rozdźwięku, są formą dialogu z Noblistą i z ewokowaną przezeń po mistrzowsku wizją przeszłości jako zapisem uniwersalnych doświadczeń ludzkich, wcale nie zamkniętą i spetryfikowaną, skoro wciąż potrafi ona przemawiać do szerokich rzesz odbiorców poprzez przekład" literatury na języki i znaki sztuk innych niż literatura.
Autorzy książki skupiają swą uwagę głównie na Trylogii, na jej właściwościach wewnętrznych, badanych od dawna, lecz wciąż nierozpoznanych we wszystkich swych jakościach, a także na związkach z historią jako źródłem i punktem odniesienia dla fikcji artystycznej. Drugim kręgiem problemowym jest recepcja twórczości, przede wszystkim w filmie, który stulecie swych związków z dziełem pisarza zwieńczył ambitnymi ekranizacjami dwóch powieści. Inny krąg zagadnień podejmują prace na temat stosunku młodzieży szkolnej do Sienkiewicza oraz socjologicznych aspektów świadomości zbiorowej, kształtowanej przez spuściznę pisarza.