Znakomite obeznanie z najnowszą światową literaturą przedmiotu związaną z problematyką antropologiczną i tożsamościową (wspomnę choćby krytykę postkolonialną, refleksję spod znaku zwrotu spacjalnego, czy koncepcje genderowe) to cecha charakterystyczna warsztatu Dąbrowskiego. []. To właśnie połączenie innowacyjnej na naszym gruncie badawczym teoretyzacji, z bogatą erudycją, a także umiejętnością traktowania literatury jako dyskursu ważnego i poważnego, podejmującego kwestie znaczące dla egzystencji jednostek i wspólnot decyduje o sukcesie hermeneutyki autora. Do tego wypada dodać wzrok i słuch wytrawnego czytelnika i interpretatora, umiejętnie przełączającego rejestr własnego dyskursu od mikroanalizy po syntetyzujące uogólnienia. /z recenzji prof. UW dr hab. Michała Kuziak/