Późna starożytność to okres głębokich przemian w historii Rzymu, które zapoczątkowały w III wieku rządy dynastii Sewerów. To czas anarchii, secesji prowincji, reform wprowadzanych przez cesarzy - wojskowych, tryumfu chrześcijaństwa, które po latach prześladowań stało się religią państwową, podziału imperium na część zachodnią i wschodnią oraz wzmożonych najazdów ludów barbarzyńskich. Koniec tej barwnej epoki wyznaczają w V wieku upadek Cesarstwa Zachodniorzymskiego i narodziny pierwszych królestw germańskich.